De opleiding tot co-active coach leert je om je intuïtie te vertrouwen en benutten. Op een manier die ik heel prettig vind, namelijk trial and error.
Dat komt goed uit. Mijn intuïtie heeft de hinderlijke neiging te verschrompelen als ik er officieel aandacht aan besteed. Een semi-wetenschappelijke saboteur neemt dan direct de overhand, door kritische vragen te stellen: was dit wel intuïtie of was het een beredeneerde gok? OK, dit was blijkbaar een rake opmerking, maar dat kan ook toeval zijn. Enzovoort. Het soort innerlijke dialoog dat de aandacht op mezelf richt in plaats van op de coachee. Niet bevorderlijk voor de coaching dus.
De co-active manier werkt veel beter. We leren dat onze intuïtie nooit fout is, maar onze interpretatie ervan soms wel. De kunst is om je intuïtie direct uit te spreken. Maar ook om deze even makkelijk weer los te laten als de klant er niks mee heeft. Als je ernaast zit, kost het slechts een half minuutje van het gesprek. En als je er niet naast zat, heb je de coaching meteen een enorme verdieping gegeven.
Ik heb intussen gemerkt dat juist mijn ‘rare’ intuïties vaak erg waardevol blijken te zijn. Zodra ik denk ‘dat kan ik toch niet zeggen’, zeg ik het tegenwoordig wél. Zo heb ik tijdens mijn lessen een collegacoach een gespleten persoonlijkheid bezorgd, en coacht een andere collega nu als een olifant. Rare dingen, die hen helpen de coach te zijn die ze willen zijn.
Hoe gaan jullie om met intuïtie in je coaching? Hoe krijg je er toegang toe en wat doe je er vervolgens mee? Ik post deze vraag ook weer op LinkedIn, omdat daar vaak de meeste reacties loskomen. Maar hier zijn ze ook(juist) erg welkom!
coactivecoaching 
Hoi!
Ik vaar op intuitie, en ik krijg dan vaak beelden…die vertel ik dan, en meestal legt het direct de essentie bloot.
groet Linsy
Prachtig&Krachtig
Hoi Angela,
Ik ben helemaal akkoord met de toevoeging.
Inderdaad, intuïtie is van enorm belang. Zowel in coaching, als bij het ‘werken’ aan zichzelf, bij het groeien als mens.
Voor mij is het laten komen wat komt en inderdaad niet oordelen van ‘wat een domme ingeving’. Het vraagt dat je er alert voor bent en dan dat je het niet gaat ‘vervormen’. Trial en error is het beste om het te leren. Niets wegduwen wat spontaan komt. Vaak zit dit heel juist.
Intuïtie kan zich uiten in: een ingeving, (lichamelijke) gewaarwording, een spontaan aanvoelen. En het vraagt loslaten, openstaan, laten gebeuren en overgeven.
Mij boeit het om mee intuïtie in m’n leven te brengen. Het verrijkt mijn eigen leven en zo kan ik ook anderen inspireren.
Angela, een heel mooie inbreng, vind ik je artikel!
Groeten,
Eva-Maria
Dankjewel, Eva-Maria, zowel voor je toevoeging als voor je compliment.
Ik heb vandaag gemerkt dat ook tijdens een coachingsgesprek per chat intuïtie uitstekend kan werken. De tekst van de klant riep beelden bij me op, waarin ze zich sterk bleek te herkennen.
Het is wel een klant waar ik normaal mee Skype, en wiens stem ik heel goed ken. Maar wie weet had het ook gewerkt als het anders was geweest, ik heb geen idee. In elk geval vond ik het heel bijzonder, en heel mooi.
Kleine toevoeging: Ik merkte dat intuïtie een inhoudelijke ingeving kan zijn, maar ook kan zitten in de manier waarop je iets doet (of laat) en de timing ervan.